Wees eens lief voor elkaar

Lieve mensen,

Vandaag schotel ik jullie een wat ander artikel dan normaal voor. Het zal vandaag namelijk niet gaan over vrolijkheid, geluk, liefde, of welk positief aspect van deze wereld dan ook, maar vandaag moet ik even mijn ei kwijt over de zaken die mij mateloos storen in deze samenleving. En het is niet zomaar de schuld van één persoon, dat wil ik alvast even duidelijk stellen. We hebben ons er vermoedelijk allemaal al wel eens aan schuldig gemaakt en dat is dan ook meteen één  van de redenen waarom ik het zo belangrijk vind dit aan te kaarten.

Wel goed, ik zal meteen met de deur in huis vallen. Ik stoor me enorm aan de egoïstische, laaghartige omgang van een aantal ( helaas een hele hoop ) mensen. Ik weet niet hoe dit bij jullie gesteld is, maar als ik mijn Facebook open, dan vind ik standaard binnen de 5 minuten weer één van de oh zo lieve opmerkingen, waarin we massaal onze gal gaan spuwen op anderen.  Een beetje jammer, vind je niet?

Laten we niet vergeten dat we recht hebben op een vrije meningsuiting en als jij hier helemaal anders over denkt dan ik, vind ik dat prima. We hoeven het absoluut niet met elkaar eens te zijn, maar het respectvol overbrengen van deze mening is daarentegen vaak ver te zoeken. Ik vind het gewoonweg bedroevend om massaal negatieve commentaren te moeten lezen over het een of ander artikel, of de een of andere nieuwe tv-show, maar hetgeen me het meeste kwetst zijn de aanvallen op mensen. Mensen van vlees en bloed. En iedereen maakt fouten in zijn leven en ja, ook ik vind niet altijd alles even aanvaardbaar. Ik heb ook mijn mening over anderen, maar in mijn ogen overtreed ik daarin geen grenzen. En voor mij is die grens overschreden vanaf het moment dat je mensen gaat bekladden en/of veroordelen. Je hoort me alvast aankomen dat ik wellicht utopisch droom over wat meer verdraagzaamheid, respect en openhartigheid naar elkaar toe. En ik hoop, ik hoop oprecht dat ik ooit de moed heb, om hier dan ook meer voor op te staan dan enkel deze flauwe zinsconstructies.

Maar voor nu, lieve mensen. Laten we allemaal een beetje lief zijn voor elkaar, laten we niet nog meer kloven vormen. Laten we ons allemaal een beetje meer openstellen voor elkaar, voor andere meningen. Maar laten we ons zelfrespect daar niet in verliezen. Sta open voor je eigen mening, steun elkaar, complimenteer elkaar. Wijs op fouten, maar verlies de teugels niet. En ik geloof, nee, ik ben er zeker van, dat we zo allemaal alvast ons steentje kunnen bijdragen aan een warmere wereld.

En om af te sluiten een quote die me stil heeft gemaakt en me zoveel meer heeft geleerd dan de wijsheid die de leeftijd met zich heeft meegebracht :-) :

“Don’t treat people as bad as they are, but treat them as good as you are”