Wie word ik?
Wie ben ik?
Wie was ik?
Als de puzzelstukjes beetje bij beetje in elkaar vallen,
wie legt dan dé puzzel?
Waar het stopt is er altijd een nieuw begin.
Nieuwe kansen, nieuwe dromen, nieuwe moed.
De moed om vol te houden voor het einde
en de moed om te starten aan het begin.
Ergens tussen vallen en opstaan breek ik door,
doorheen de grenzen van mijn limieten en de grenzen van mijn succes.
Door even stil te staan
Bij wie ik word,
wie ik ben
en wie ik was,
verleg ik mijn eigen grenzen,
door de chaos die mij nu omhelst
en het geluk dat staat te wachten,
val ik wel 1000 keer,
maar sta telkens weer op.
Op, om door te gaan.
Om telkens weer meer verwonderd te staan.
~ Flore
Reactie plaatsen
Reacties
Met zoveel bewondering lees ik dit knappe gedicht van je. Traantjes van blijdschap als ik dit lees. Missie nieuwjaarsbrief ook geslaagd. 😘
Verwonderd is een zeer treffend gedicht. Ik weet uiteraard wie je bent maar nu laat me een facet van je kennen dat me vreemd was. Mooi uitgedrukt; het raakte me meteen.
Hoe schoon, Flore ! Jij tovert met woorden en creëert verwondering... 🤩