Hoi lieve mensjes,
Ik voelde de behoefte om even te schrijven. Wat het zal opleveren weet ik dus nog niet, maar de laatste dagen zit ik nogal erg in mijn hoofd, in mijn eigen wereldje. Veel twijfels, onzekerheden… dingen waar iedereen vroeg of laat wel eens mee zit denk ik. Willen weten of je goed genoeg bent, niet tekort schiet, momenten waarin je veel wilt doen maar niet alles kan, keuzes moet maken die je niet wil maken… Twijfels die zich opstapelen, waar je jezelf vervolgens helemaal gek mee maakt tot het punt dat je een beetje de touch met de realiteit bent verloren.
Je weet gewoon niet wat morgen brengt en dat draagt een zekere schoonheid met zich mee. Het geeft hoop op het feit dat morgen misschien (nog) beter is, je morgen iemand ontmoet die jouw hele realiteit weer op zijn kop zet, je morgen weer een stukje dichter bij jezelf (terug) komt… Maar het brengt ook onzekerheid met zich mee, over dat alle schoonheid van vandaag misschien morgen met een grove borstel van de kaart wordt geveegd, of je morgen spijt hebt van je keuzes van vandaag. Het is een leuke, maar soms ook emotionele rollercoaster die meestal komt op de momenten dat je ze het minst verwacht. Op de momenten dat alles goed gaat en je je afvraagt of dat wel écht zo kan zijn.
Ik stuurde gisteren nog in een bericht hoe ‘niet geconnecteerd’ ik me voelde, terwijl mijn scherm en social media tijd afgelopen week juist een nieuw record piekte. Mijn uitdaging voor de komende week is ‘connecten’, verbinden met mensen, met de wereld, met de échte realiteit en vooral met mezelf. Ik zal de social media even proberen voor zich te laten, wat meer te genieten van het zonnetje of de regendrupjes op mijn gezicht.
Wat jou doel is voor deze week weet ik niet, maar als je net zoals ik je even wat opgesloten voelt in je eigen gedachtenkronkels, weet dan dat je niet alleen bent en dat er misschien nog wel mensen zijn om mee te ‘connecten’. Misschien toch, als we ons er weer (meer) voor openstellen?
“Houd me vast tot al mijn twijfels samen met die van jou versmelten,
tot ik weer besef,
welke schoonheid ik vandaag wel weer tref”
Heel veel liefs,
Flore
Reactie plaatsen
Reacties
Mooi, Flore.
Je verwoordt het telkens weer zo goed! De nagel op de kop!
Pluk de dag, geniet van de kleine lichtpuntjes op je pad, dag na dag...❣
Zit momenteel net met hetzelfde gevoel, Flore.
Ook muizenissen in de aard van: is wat ik doe als vrijwilliger nog zinvol?Wordt het niet gezien door de anderen als een vanzelfsprekendheid? Wat doe je met zelfgeschreven kinderverhalen als je geen uitgever/ illustrator vindt?Waarom ben ik aan die cursus begonnen? Weet dus lieve Flore je bent niet alleen met je twijfels. Goede raad geven aan anderen is veel gemakkelijker dan voor jezelf een juiste keuze maken.
Jij gaat de juiste wegen gaan, lieve Flore Daar ben ik overtuigd van. Hou je goed en tot ...